NOORD NOORWEGEN
Map van het uiterste Noorden van Noorwegen: de Noordkaap tot Alta
Het uiteindelijke reisdoel: de Noordkaap op Magerøy, leuk om er eens geweest te zijn,
maar er zijn veel mooiere plekjes in Noorwegen...
Mijn eerste kennismaking met Noorwegen (1965), als machinist-ter-lange-omvaart:
Na het laden van stookolie in de Esso raffinaderij van Slagen (Zuid-Noorwegen), werd er via open zee
naar Honningsvåg (op Magerøy) gevaren, waar een deel van de lading werd gelost. Daarna 400 km
zuidwaarts naar Harstad op de Vesterålen, tussen vele eilanden door. Prachtig weer, middernachtszon!
Om op slag verliefd te worden op dat land!
Rendieren op het eiland Magerøy, een enkele reeds in wintervacht.
Een enorme evolutie om op Magerøy te komen in 30 jaar tijd. In 1976 liep de weg over het vasteland
tot Repvåg, daarna per veerboot naar Honningsvåg, zo'n 1,5 uur varen met slechts 5-6 boten per dag
(in het hoogseizoen!). Later werd de weg doorgetrokken tot Kåfjord en werd de veertijd gehalveerd.
Nog later werd een tunnel onder de sund gegraven (of moeten we zeggen gedynamiteerd!), totaal
6871 m lang en gaat tot 212 meter onder de zeespiegel...
Hammerfest, de noordelijkste stad ter wereld.
De Alta rivier in de buurt van de Alta Canyon.
Rotstekeningen in Alta.
Tromsø en omgeving.
De Lyngenfjord, ten noorden van Tromsø.
De IJszeekerk in Tromsø, buiten en binnen
Panoramisch zicht op Tromsø vanop de "Storsteinen".
De grootste trol ter wereld, op weg naar Senja eiland.
Mist over de Gryllefjord op Senja eiland.
Op de laatste veerboot in de Lofoten.
De vele veerboten tussen de eilanden zijn in de loop van de jaren allen vervangen door bruggen
en (diepe) tunnels. Ook deze veerboot zal in 2006 worden vervangen door een alternatieve weg...
Hier moet ergens de alternatieve weg komen (gelukkig heeft een Noor het dynamiet uitgevonden!).
De woeste, door weer en wind gegeselde Lofoten...
Kleine dorpjes gelegen tegen gigantische steenklompen.
Leuke vissersdorpen...
...gebouwd op palen, je kan vanuit je huis je maaltijd bijeenvissen!
Nog nauwelijks gebruikte walvisvaarders in Svolvær.
Vanuit Svolvær kan je een halve dagtocht maken naar de Trollfjord, een nauwe doorgang tussen de bergen.
Narvik, de ertshaven voor ijzererst uit Kiruna (Zweden): standbeeldje van spelende kinderen.
Normaal kan je met een veerboot van Svolvær naar Skutvik, dat scheelt 300 km en het wachten aan de veerboot
tussen Skarberget en Bognes (de enige resterende veerboot tussen de Noorkaap en Oslo). Eénmaal hebben we
die kunnen nemen (bij slecht weer!), tweemaal voer die niet uit vanwege een zware storm (vrij normaal rond de Lofoten!).
Dus helemaal rondrijden via Narvik en drie uur wachten om op de veerboot te geraken... Dat was dus een extra dag...
De Saltstraumen, de sterke getijdestroom ten zuiden van Bodø.
MIDDEN NOORWEGEN
Het svartisen (zwarte ijs) net op de poolcirkel.
Nabij het Svartisen ijsveld...
...en een beetje dichterbij!
Door het gletsjerwater uitgeholde grotten in het Svartisendal.
Monument op de poolcirkel.
Watervallen allom...
...in alle vormen.
Trondheim en omgeving.
Overzicht van Trondheim vanaf het fort.
De kathedraal van Trondheim...
...en de kade met de oude pakhuizen.
ZUID NOORWEGEN
De fjorden
Het fjordengebied ten zuiden van Ålesund
Ålesund, de haringvangst hoofdstad, prachtig gelegen op meerdere eilanden.
Overzicht vanop de Aksla hoogte (250 treden vanaf het parkje in de stad, of 10 km omrijden...)
De Trollstig pas vanuit Åndalsnes richting Valldal en verder naar Geiranger.
Was in 2004 gesloten voor herstellingswerken, maar zou in 2005 weer geopend worden.
De Geirangerfjord gezien vanop de Ørnesvingen (de "adelaarsvleugel")...
De Geiranger fjord met cruiseschepen, vroeger voornamelijk gevuld met Amerikanen, nu veel meer Japanners.
Op weg naar de Dalsnibba (1800 m) , vanwaar er een fantastisch uitzicht is op Geiranger
Geiranger fjord gezien vanop de Dalsnibba, met in de achtergrond de Ørnevegen. Zonder en met telelens.
Het einde van de Nordfjord, de linkse inham leidt naar Loen, de rechtse naar Olden,
beide dalen lopen verder tot aan de voet van uitlopers van de Jostedalsbreen (gletsjer).
Oldenvatn in de lente...
...en in de zomer.
De Jostedalsbreen (gletsjer) en het land van de reuzen: Jotunheimen.
De Briksdalsbreen, deel van de Jostedalsbreen..
Je kan met gids ook op de gletsjers, hier in een zijdal naar de Kjendalsbreen,
ook een uitloper van de Jostedalsbreen.
Vanuit het Briksdal kan men steil omhoog via een pas naar Fonn, prachtig zicht op de Briksdalsbreen.
Vanop de pashoogte ziet men zelfs een stuk van de grote Jostedalsbreen zelf.
Over de pas, een geleidelijke, vrij drassige afdaling in "trappen" naar Fonn.
Ochtendmist vult het Fonn dal.
Staafkerk in Lom, aan het kruispunt van Ottadalen en Bøverdalen.
Typische oude boerderij met grasdak in één van de zijdalen van het Ottadal.
Een gehuurde hut (vroegere boerderij) in Bøverdalen.
Het lekkerste Noorse buffet uit de verre omgeving: Elveseter in Bøverdalen.
Vanuit Bøverdalen, de steenslagweg naar de Jyvasshytta (Galdhø).
In Noorwegen worden vele zomerpaswegen onderhouden door privé personen/hotels. Daarvoor moet
je dan tol betalen. Een vuistregel: hoe meer tol, des te slechter de weg, maar des te mooier het uitzicht!
Daar is hij dan, de Galdhøpiggen, de hoogste berg van Noorwegen. Nu lijkt het nog of je alleen naar de top gaat.
Maar dat is slechts een illusie! In 1971 nog een groepje van 30 personen per dag, in 1976 al 70,
meerdere keren per dag,...
We naderen de top.
Nog een stukje hoger, zicht op de Glittertind, bijna net zo hoog als de Galdhøpiggen.
Eindelijk boven wordt je beloond met een schitterend uitzicht...
...naar alle kanten.
In 1971 was er slechts een eerste-hulp tentje bij de top. In 1976 een kompleet café!
Terug beneden, verderop het einde van het Bøverdal, het Turtagrø hotel aan de voet van de pas richting Sognefjord
In de richting van de bergen op de achtergrond:
de start van een vierdaagse trektocht in Jotunheimen van berghut naar berghut...
Map van de vierdaagse bergtocht.
De eerste dag: van Turtagrø naar Skogadalsbøen, de klim in de buurt van de Fannaråk gletsjer.
Daarna zaten we een hele tijd in de mist, zodat het "pad" nog nauwelijks te volgen was.
Over de pas komt het Skogadal in zicht.
Totaal op 12 uur stappen (8 uur volgens de DNT kaart, maar dat is voor geboren en getogen Noren)
zeven mensen en een paar honderd schapen tegengekomen.
Aan de overkant in de verte, eindelijk Skogadalsbøen.
De tweede dag: van Skogadalsbøen naar Olavsbu, koffiepauze na een stevige klim langs een Noors wandelpad:
Op regelmatige afstanden een rode T geschilderd op een hoopje stenen.
Daarna stortbuien gaande van regen via sneeuw naar hagel...
Gelukkig is Olavsbu, een zelfbedieningshut, al warm gestookt door andere wandelaars.
Tijd voor een warme soep...
Een hele dag wandelen, niemand gezien, maar in Olavsbu komt men van alle kanten samen.
Toch nog zo'n dertigtal wandelaars die vandaag overnachten. Ook het Noorse vrouwenclubje...
Plaats voor de snurkende mannen...
Zonsondergang bij Olavsbu
Derde dag: van Olavsbu naar Gjendebu, tegemoetkomend verkeer: man met hond
(die zijn eigen kostje draagt!).
Het Gjendevatn komt in zicht, gelukkig is het nu allemaal bergaf (nog stijf van gisteren!).
Gjendebu aan de punt van het Gjendevatn komt in zicht.
De laatste dag: eerst met een bootje naar Memurubu, de rugzak gaat verder tot Gjendesheim
Vanuit Memurubu, 700 m steil klimmen...
Na een plateau en een korte afdaling: de beroemde Besseggen (uit het verhaal van Per Gynt), een kam
van 1,5 m breed, 300 m steil naar beneden aan de kant van het Bessvatn, 700 m vrijwel loodrecht
aan de kant van het Gjendevatn. Niet bepaald voor mensen met hoogtevrees...
Beseggen iets dichterbij, wij op handen en voeten naar boven, de Noren vlotweg naar beneden,
alsof ze thuis van de trap liepen...
Eenmaal boven, een geweldig zicht op het Bessvatn rechts, de Besseggen in het midden en het
Gjendevatn links. Ongeveer in het midden van het Gjendevatn rechts de inham naar Memurubu.
Aan de overkant van het Gjendevatn, een zijrivier die uitmondt in het meer.
Het einde van de tocht is in zicht: Gjendesheim op het einde van het Gjendevatn.
Vanuit het Bøverdal loopt een tolweg richting Øvre Årdal, enkel in de zomer berijdbaar.
Dan komen we uit in Øvre Årdal, met een grote aluminiumfabriek
Een stuk verderop in Årdalstangen nemen we de veerboot over de Sognefjord naar Kaupanger.
De Sognefjord is de langste (bijna 300 km) en een van de diepste fjorden in Noorwegen.
Vanuit Sogndal via de Sognefjell pas naar Turtagro, terug naar het Bøverdal
De Fantestein, het hoogste punt van de Sognefjell pas.
Ten zuiden van de Sognefjord: Aurland, Gudvangen, Hardangervidda...
Weer terug zuidwaarts, de ferry over de Sognefjord tussen Kaupanger en Revsnes.
Vanuit Revsnes in de Sognefjord is er een veerboot die via de Aurlandsfjord in de Næroyfjord vaart
tot aan Gudvangen. Deze fjord is in sommige delen slechts 300 meter breed, terwijl de bergen tot
1100 meter hoog zijn. Zeer indrukwekkend. Het is wel de vraag of deze veerboot nog in de vaart
blijft... Door de aanleg van de 24 km lange Lærdaltunnel zijn Aurland, Flåm en het Næroydal
(ook weer met twee lange tunnels) met de hoofdverkeersader van Oslo verbonden.
Het verkeer tussen Oslo en Bergen heeft daardoor een alternatieve route die niet door
sneeuwstormen wordt geblokkeerd zoals de routes over de hoogvlakten...
De hoge bergen naast de fjord...
...naast eenzame boerderijen.
In vroeger tijden in de winter was de pas op het einde van de fjord geblokkeerd door de sneeuw.
De post voor de bergdorpen werd dan bezorgd door een sneeuwcat.
Het Naeroydal loopt nog verder door dan de fjord, tot aan een
natuurlijke muur: de Stalheimskleivene. In 1976 nog te overwinnen via een
kronkelige zandweg met een helling van 22%, nu - hoe kan het anders - via
een lange tunnel met een meer "normale" helling...
De foto is boven op de Stalheimskleivene genomen.
Op de top staat hotel Stalheim, waar er toevallig een familiereunie plaats
vondt. Die wordt in vele streken van Noorwegen nog in traditionele
klederdracht bijgewoond. De klederdracht verschilt dan nog in details van streek
tot streek, soms van dorp tot dorp. Hier is de familie van de stad Voss.
De andere zijtak van de Sognefjord: de Aurlandsfjord.
Vanuit Flåm, op het einde van de Aurlandsfjord, kan je een treinrit
maken naar Myrdal, waar de hoofdlijn Oslo-Bergen passeert.
Het spoor gaat door verschillende keertunnels...
...de trein stopt even bij een mooie waterval...
...en eindigt bij Myrdal op 870 m hoogte.
Wandeling boven de 1000 m: de Hardangervidda.
De uitlopers van de Hardangerjøkul doemen op uit de regenwolken...
...in de buurt van het station Finse op de Bergenbana.
Alleen te bereiken met de trein, te paard, te voet of met de fiets (langs een archislecht karrenspoor).
De wegen over de Hardangervidda worden regelmatig geblokkeerd door geiten...
...of door kudden (wilde!) rendieren.
Verblijf in een heringerichte oude schuur.
Aan de rand van het Hardanger plateau storten vele watervallen zich in de fjorddalen.
Hier de Vøringfoss waterval.
Extra woeste watervallen langs de route, wanneer het stortregent!
De verlaten oude hoofdweg van Oslo naar Bergen over de Hardangervidda.
De alternatieve route via de dalen en de lange tunnels wordt nu door het (vracht)verkeer gebruikt.
Bergen, Stavanger en omgeving.
Bergen met rechts de oude haven en pakhuizen vanop de Floibanen (tandradspoor).
De oude pakhuizen van Bergen.
De uitgebreide stad Bergen vanop de Ulriksbanen.
Het huis van Edvard Grieg in de buurt van Bergen.
Met zijn grafsteen.
De Prekestolen, een rots die boven de Lysefjord "hangt",
in de buurt van Stavanger. Vanaf het eindpunt van de weg, zo'n 4 uur
durende stevige wandeling heen en weer.
De Lysefjord gezien vanop de Prekestolen.
Men kan over de weg helemaal naar het andere eind van de Lysefjord, langs een desolaat maanlandschap...
...om langs een spectaculaire haarspeldweg af te dalen naar Lysebotn op fjordniveau.
Dat is het voorlopig... Naarmate er meer dia's ingescand worden, wordt deze fotoreportage verder uitgebreid...
Dit is maar een klein deeltje van de duizenden dia's en foto's die we in Noorwegen hebben genomen. Prachtig land, prachtige natuur!
